Różanecznik (Rhododendron) 'Hachmann’s Charmant’ jest jednym z najładniej kwitnących rododendronów w moim ogrodzie. Ogólnie wygląda na mocno zbudowany, zwarty i szeroki krzew, nie za wysoki i wytrzymały. I taki jest. Rododendron 'Hachmann’s Charmant’ kwitnie bardzo obficie w maju-czerwcu, ma duże, mające do 9centymetrów średnicy  dwukolorowe kwiaty: białe z intensywnie różowoczerwonym, pięknie pofalowanym obrzeżem i dodatkowo dużą plamką – oczkiem w tym samym kolorze na górnym płatku; ich średnica dochodzi do 9cm. Kwiaty zebrane są w kuliste lub nieco jajowate kwiatostany. Jest ich na krzewie naprawdę bardzo dużo.

'Hachmann’s Charmant’ ma szeroki, rozłożysty, krzewiasty pokrój ; po 10 latach ma około 1 metra wysokości i 1, 5 metra szerokości. Potem oczywiście rośnie dalej. Dorasta do 2 metrów wysokości.

Liście są mocne, duże, o długości do 12cm, ciemnozielone z niebieskim nalotem i leciutko pofalowane na brzegach. Oczywiście pozostają na roślinie zimą. Opadają tylko podczas silnych mrozów, na skutek suszy lub chorób.

Może rosnąć w pojemnikach.

GLEBA:

Rododendron 'Hachmann’s Charmant’ wymaga, jak wszystkie różaneczniki, kwaśnej, próchnicznej, za to umiarkowanie wilgotnej gleby i przepuszczalnego podłoża. Nie lubi gleb ciężkich, gliniastych i wapiennych. Do takich trzeba dodać piasku i kwaśnego torfu (i całość przekopać) oraz najlepiej w pierwszym roku trochę zmienić odczyn gleby dodając nieco siarczanu amonu (lepiej parę razy po trochu niż raz za dużo).

WAŻNE: zarówno rododendrony, jak i azalie nie mogą mieć „zbitej”, nieprzepuszczalnej gleby – musi być w niej duża ilość powietrza, gdyż są na to bardzo wrażliwe – ten fakt (a raczej brak powietrza w glebie właśnie) może być przyczyną tego, że różanecznik(azalia, rododendron) mimo zapewnienia kwaśnej ziemi i odpowiedniego stanowiska się „nie udaje”.

Glebę pod nim najlepiej wyściółkować grubszą warstwą kory, by nie przesychała podczas upałów i dobrze trzymała wilgotność.

STANOWISKO:

Rododendron 'Hachmann’s Charmant’ lubi stanowisko półcieniste lub cieniste i osłonięte od zimowych wiatrów. Jest odmianą dosyć mrozoodporną – wytrzymuje do -25 stopni Celsjusza.

Najlepiej rośnie w towarzystwie roślin o podobnych wymaganiach: innych azalii, wrzosów i wrzośców, debecji, kalmii, pierisów, a z iglaków – najlepiej sosen czy niskich lub kolumnowych jałowców (mają palowy system korzeniowy, tak  że nie konkurują za bardzo jeśli chodzi o pokarm).