
Rododendron „Blue Tit” jest odmianą niską, dorastającą do 1, 50cm(po 25 latach). Pokrój ma poduszkowaty, natomiast jeśli jest posadzony wśród gęsto rosnących roślin – wypiętrza się i jest raczej kulisty. Kwitnie w kwietniu – trwa to 2-3 tygodnie, kwiaty są niebieskoliliowe, drobne, ale jest ich bardzo dużo – podczas kwitnienia przypominają kolorową chmurę:)
Rododendron „Blue Tit” rośnie u mnie prawie 25 lat, był jedna z pierwszych posadzonych przeze mnie „azalii” w przedogródku; przetrwał też wszystkie moje początkowe błędy uprawowe;)
GLEBA:
Wymaga, jak wszystkie rośliny wrzosowate: przede wszystkim kwaśnej, niezbyt żyznej, za to umiarkowanie wilgotnej gleby i przepuszczalnego podłoża. Nie lubi gleb ciężkich, gliniastych i wapiennych. Do takich trzeba dodać piasku i kwaśnego torfu, i najlepiej w pierwszym roku trochę zmienić odczyn gleby dodając siarczanu amonu (lepiej parę razy po trochu niż raz za dużo).
Glebę pod krzewem najlepiej wyściółkować grubszą warstwą kory, by nie przesychała podczas upałów i dobrze trzymała wilgotność.
STANOWSKO:
Rododendron „Blue Tit” lubi stanowisko półcieniste i osłonięte od zimowych wiatrów; najlepiej rośnie w towarzystwie roślin o podobnych wymaganiach: innych azalii, wrzosów i wrzośców, debecji, kalmii, pierisów, a z iglaków – najlepiej sosen czy niskich lub kolumnowych jałowców (mają palowy system korzeniowy, tak że nie konkurują za bardzo jeśli chodzi o pokarm). Uwżam, ze jest tolerancyjny co do gleby, u mnie rośnie w nieco bardziej gliniastej, jednak i tak wymieszanej z piaskiem i kwaśnym torfem.
Komentarze
Brak komentarzy