Azalia japońska Dunklerosa „Michiko” jest niedużą azalią z rodziny „Geisha”, charakteryzującą się  poduszkowym pokrojem i niskim wzrostem: po 10 latach ma 25cm wysokości i 80cm średnicy. W czasie kwitnienia jest imponująca!! Kwitnie w połowie maja, kwiaty są purpuroworóżowe – pojedyncze i stosunkowo duże, o średnicy do 4 cm. Odporność na mrozy jest zadowalająca (do -20 stopni Celsjusza), jednak bywa, że późnowiosenne przymrozki uszkadzają pąki kwiatowe  – wtedy kwitnie bardzo słabo albo wcale. Jest jednak jakoś bardziej odporna na mróz niż np. czeska azalia „Labe”, czy azalia japońska „Kermesina Rosa”.

Liście są drobne, okrągławe i spiczasto zakończone – lancetowate, ciemnozielone. Azalia Dunklerosa, jak wszystkie azalie japońskie, jest częściowo zimozielona, co oznacza, że nie traci liści zimą, jeśli jednak mrozy są silne, liście opadną, ale wiosną odrosną nowe.

GLEBA:

Wymaga, jak wszystkie azalie, kwaśnej, niezbyt żyznej, za to umiarkowanie wilgotnej gleby, przepuszczalnego podłoża. Nie lubi gleb ciężkich, gliniastych i wapiennych. Do takich trzeba dodać piasku i kwaśnego torfu, i najlepiej w pierwszym roku trochę zmienić odczyn gleby dodając siarczanu amonu (lepiej parę razy po trochu niż raz za dużo).

Glebę pod nią najlepiej wyściółkować grubszą warstwą kory, by nie przesychała podczas upałów i dobrze trzymała wilgotność.

STANOWSKO:

Azalia „Michiko” lubi stanowisko słoneczne i osłonięte od zimowych wiatrów; najlepiej rośnie w towarzystwie roślin o podobnych wymaganiach: innych azalii, wrzosów i wrzośców, debecji, kalmii, pierisów, a z iglaków – najlepiej sosen czy niskich lub kolumnowych jałowców (mają palowy system korzeniowy, tak  że nie konkurują za bardzo jeśli chodzi o pokarm).

Nadaje się tez do uprawy w pojemnikach – rośnie tak u mnie od kilku lat, zima czeka w zacisznym miejscu i co wiosne obficie kwitnie ( TUTAJ zdjęcie-kliknij)

Poniżej parę zdjęć azalii Dunklerosa „Michiko”: