Irys germański, czyli kosaciec niemiecki jest byliną kłączową o wysokości 30-80 cm w zależności od odmiany. Potrzebuje dużo słońca i przepuszczalnej, żyznej gleby. Nie znosi konkurencji, przeszkadzają mu korzenie drzew i krzewów, pobierających wodę i składniki pokarmowe. Przy uprawie nie powinno się używać nawozów azotowych-atakuje go wtedy „mokra zgnilizna” i ginie. Irys jest roślina żarłoczną i szybko wyczerpuje glebę, na jednym miejscu powinien rosnąć do trzech lat,później kępa wprawdzie nadal się rozrasta, ale kwiaty są coraz mniej ciekawe.. Po raz pierwszy spotkałam się z nim na – organizowanej zresztą corocznie – wystawie tych kwiatów w WOK w Gołkowicach. Oszołomiła mnie nieskończona, wydawałoby się, ilość jego odmian i niesamowite połączenia barw.

Nazwa „irys”wywodzi się od imienia greckiej bogini tęczy – Iris. Na wystawach i u hodowców miałam okazję zobaczyć znacznie więcej barw-od kwiatów czysto białych po ciemnogranatowe, praktycznie czarne. Najbardziej zafascynowały mnie jednak irysy o niesamowitych połączeniach kolorów w jednym kwiatku-np. „Bratislava”, którą namalowałam – no cóż, naprawdę ma takie kolory…:) Zapraszam do obejrzenia również innych moich obrazów z irysami-każdy z nich jest niepowtarzalny,jedyny w swoim rodzaju… Nie mogę się już doczekać maja,kiedy irysy znów zaczną kwitnąć i będę mogła przenieść na płótno jakże kruche piękno czekających w zimowym uśpieniu wspaniałych kwiatów…. Ps. Trafiłam przypadkiem na bardzo przydatne i wyczerpujące info o uprawie irysów – polecam: http://irysek.com/index.php?option=com_content&view=article&id=3&Itemid=4

Poniżej żywe irysy oraz parę moich prac z irysami: